Maart 2022 – Lisdodde

De smaak van lisdodde

Over de eetbaarheid van planten waren mijn gedachten jarenlang ongeveer als volgt: Ja, sommige planten zijn eetbaar. Maar welke? Groenten zijn eigenlijk de enige eetbare planten die ik ken. Maar die zijn weer zo ver doorontwikkeld dat ik geen idee heb wat eigenlijk de oorspronkelijke vorm van prei of andijvie is.

In deze symplistische gedachtegang begon iets te verschuiven toen ik vanwege mijn werk (bezoekerscentrum Natuurmonumenten) een paar jaar geleden een workshop ‘eetbare planten’ bijwoonde, verzorgd door Leah Groeneweg. (Onthoud die naam). Van tevoren had ik mij afgevraagd of zich in de directe omgeving van het bezoekerscentrum voldoende levend lesmateriaal zou bevinden om een workshop van 3 uur, incl. de bereiding van enkele eenvoudige gerechten, mee te vullen.

Mijn zorgen waren voor niets. Nog geen 10 passen waren wij verwijderd van het gebouw of wij hadden al ruim voldoende ingrediënten verzameld voor een heerlijke wildpluk-pesto en -kruidenboter. Wat we over hadden, ging in de salade.

Afgelopen november kreeg ik de tweede hint over de talloze toepassingen van wilde planten, tijdens een weekend ‘Primitief overleven’ met de Bosbeweging. Naast heel veel andere diepzinnige kennis kwam de vraag aan de orde wat de 4 meest waardevolle planten zijn om te overleven in de natuur. De groep cursisten kwam al gissend snel tot de eerste 3, nl. de eik, de grove den en de grassen. Het 4e antwoord wilde echter maar niet komen en de lijst met foute antwoorden, met stuk voor stuk gewaardeerde en bruikbare planten, groeide. De 4e bleek te zijn: lisdodde.

Hier wil ik meer van weten dacht ik, en schreef mij in voor een online cursus ‘eetbare planten in de winter’. Gegeven door Leah Groeneweg.

Wordt vervolgd.

Bronnen